من تنها ...
آهای....آسمان میباری و این بارش تو مرحم همست اما کسی نمی فهمه غمهایت است.آسمان رو من نبار من خودم پره غم هستم
مگه اون از من مهربونتره؟عشقم مگه حرفهای اون از منم قشنگتره؟
یه دنیا غمگینم چون عشقت دروغ بود.با لطفی که به دنیا می کنی همه را خوشحال اما من را نه برای همه وقت داری برای من نه،همه را دوست میداری من را نه
عشق یعنی لطیف ترین تعریف زندگی
آهاي زمين يه لحظه تو نفس نزن*****نچرخ تا جون بگيره اين آدم شكسته تن
عاشق نشدي وگرنه مي فهميدي ، پائيز بهاريست که عاشق شده است ... زرد است که لبريز حقايق شده است ... سرد است که با درد موافق شده است
عزيزم، امشب ، شام غريبان عاشقانه من و تو است،به يادت مثل شمع مي سوزم و ذره ذره وجودم آب مي شود
اشكالي ندارد. تو عزيزي ، اگه يه قاصدك هم از من قبول كني ، خودش دنياييه
دست نوشته ات را مي بوسيدم و گريه مي كردم.عزيزم، به بزرگي مهرباني ات ببخش كه اشكهايم دست خطت را بوسيدند. باز هم ستاره به ستاره جستجويت كردم ولي نيافتمت.
چرا هیچکس او را دوست ندارد
مگر او چه گناهی کرده که تنها شده
جرم تنهایی چیست که هیچکس او را نمیخواهد
دیشب تنهایی از اتاقم گذشت
دنبالش دویدم
ولی او رفته بود تنهای تنها
نیمه شب او را مرده کنار حوض خانه پیدا کردم
از گریه، چشمانش قرمز بود
برایش گریستم، آخر او از تنهایی مرده بود، تنهایی مرد و من تنهاتر شدم